درمان اختلالات در جلسه ي مشاوره

سايكوتيك و نوروتيك

سايكونيك: زماني كه مكانيزم هاي دفاعي نمي توانند خوب عمل كنند نيروهايي كه در ناخودآگاه وجود دارند وارد آگاهي شده

و بر زندگي سيطره پيدا مي كنند.همان طور كه در مقالات قبلي نيز توضيح داده شد

كاركرد بجا و صحيح مكانيزم هاي دفاعي باعث سلامت روان و دوري از سايكوز خواهد شد.

وضعيت رواني غيرطبيعي است كه حالتهاي مختلفي را دربر مي گيرد ولي اصليترين ويژگي آنها نوعي قطع ارتباط با واقعيت است.

روان پريشي نوعي نابساماني رواني است كه فرد مبتلا با دنياي واقعي ارتباط برقرار نمي كند و درك صحيحي از واقعيات ندارد،

مثل بيماراني كه دچار توهم و جنون هستند. از شاخص ترين آنها مي توان

به اضطراب، وسواس، افسردگي، ترس هاي مرضي و هيستري اشاره كرد.

بيماران دچار اختلال شخصيت مرزي بين اين دو گروه قرار مي گيرند.

برجسته ترين تفاوت اختلال سايكوتيك و نوروتيك در درجه آگاهي فرد نسبت به حالت خود است.

سايكوز به انواع جدي اختلالات رواني اطلاق مي‌شود كه در طول آن‌ها بيمار ممكن است دچار توهم و هذيان شود.

گاه افراد سايكوتيك اختلال شخصيت نيز دارند. جنون يا سايكوز نوعي قطع ارتباط با واقعيت است،

كه بطور مشخص شامل هذيان (عقائد نادرست درباره وقايع يا اشخاص) و توهم (ديدن يا شنيدن چيزهايي كه وجود خارجي ندارند) مي باشد.

بيماري‌هاي روان پريشي درصد كمي از بيماري‌هاي پزشكي را شامل مي‌شوند

و تنها پنج درصد بيماري‌هاي روانپزشكي در اين مقوله قرار دارند و در كل جمعيت شيوعي در حدود يك درصد دارند.

براي مشاوره آنلاين رايگان رونشناسي با ما در ارتباط باشيد.

شكايات منجر به مراجعه بيماران ممكن است حالات زير راتجربه كنند :

1. شنيدن صداها

2. ترسها يا عقايد عجيب وغريب

3. سردرگمي (Confusion)

خانواده ها ممكن است به دليل تغييرات غيرقابل توجيه دررفتار جوياي كمك شوند.

چنين تغييراتي شامل رفتار عجيب يا رعب آور ميشود(گوشه گيري،بدبيني، تهديد).

دربالغين جوان ممكن است صرفا با تغييرات پايدار در عملكرد، رفتار يا شخصيت (همچون گوشه گيري ) تظاهر يابد

و اصولا خبري از علايم سايكوتيك بارز نباشد.

ممكن است با كاتاتونيا يا برآشفتگي Agitation تظاهر يابد.

در درمان اين بيماران مي توان هم رواندرماني را اتخاذ كرد و هم استفاده از دارو را. بيماريهاي نوروتيك تمام عملكرد شخصيت را دربرنمي گيرند

و فرد مي داند كه رفتار يا افكارش بهنجار نيست. او معمولا اضطرابي دائمي دارد

كسي كه مبتلا به اختلالات سايكوتيك است تمام آنچه را كه در توهم مي بيند

يا خيال مي كند واقعي محسوب مي كند و در خود نيازي به درمان نمي بيند.

سايكوتيك و نوروتيك

و اغلب حركاتي كودكانه به نمايش مي گذارد و نمي تواند با واقعيت جامعه خويش كنار بيايد،

نمونه ي بيماريهاي نوروتيك مثل وسواس، اضطراب، ترسهاي مرضي(فوبيا)، هيستري و پارانويا است.

برجسته ترين تفاوت اختلال سايكوتيك و نوروتيك در درجه آگاهي فرد نسبت به حالت خود است.

مثلا شخص نوروتيك توهم دارد و صحنه هايي را مي بيند كه با واقعيت جور نيست، خودش مي داند

كه اينها پوچ و بي اساس است و بايد به دنبال درمان باشد. اما كسي كه مبتلا به اختلالات سايكوتيك است

تمام آنچه را كه در توهم مي بيند يا خيال مي كند واقعي محسوب مي كند و در خود نيازي به درمان نمي بيند.

نمونه ي بارز اختلالات سايكوتيك اسكيزوفرني و مانيك- دپرسيو است.

نوروتيك:زماني كه ايگو دفاع ناقص يا سخت را انجام مي دهد و

به طور مثال فرد احساس گناه مي كند، مضطرب است و يا وسواس مي گيرد.

اختلالات نوروتيك اشاره به بيماري هايي دارد كه فرد از وجود آن، خودش رنج مي برد اما براي جامعه بي خطراست.

به طور كلي هر دفاعي ايجاد نورزو مي كند و همه ي ما نوروتيك هستيم ، اما شدت و ضعف دارد.

منبع: www.roobikav.com