ما به خاطر الگوهاي اوليه كه در ذهن مان با افراد مهم زندگي شكل گرفته است،

يك سري انتظارات داريم. انتظار اينكه ديگران در مقابل رفتار من چه رفتاري ممكن است

بروز دهند و اين را پيش بيني مي كنيم.

انتقال زماني است كه انتظاراتي كه از افراد مهم زندگي داريم به افراد ديگر منتقل كنيم.

تقال

انتقال و انتقال متقابل در روان درماني

دو نوع انتظار داريم:

مورد اول اينكه انتظار اينكه ديگران چگونه با ما برخورد مي كنند

و مورد دوم انتظارمان از خودمان در مواجه با ديگران.

زماني كه اين انتظارات را به ديگران منتقل مي‌كنيم، انتقال رخ مي دهد.

انتقال دايما در تمام زندگي در حال رخ دادن است.

در تمام روابط و حتي رابطه ي ما با خدا نوعي انتقال است. تصويري كه هر يك از خدا داريم فرق دارد.

انتقال نوعي فرافكني است.بسته به اينكه فردي كه داريم بهش منتقل مي كنيم

به كدام قالب افراد مهم زندگي مان (پدر،مادر، مراقبين، همشيرها, پدربزرگ،مادر بزرگ، افراد مهم در سه سال اول زندگي) مرتبط است.

حالا چطور مي شود كه انتقال به روان درمانگر رخ مي‌دهد؟ و چرا بيشتر با درمانگر رخ مي دهد؟!

انتقال با افرادي با آن ها صميمي تر مي شويم راحت رخ مي دهد!

روانشناس هم چون سريع با مراجعش صميمي مي شود اين انتقال رخ مي دهد.

در زمان درجاتي از واپسروي نيز رخ مي دهد كه مراجع ناخودآگاه به سال هاي كودكي اش بر مي‌گردد.

فرويد در ابتدا انتقال را مزاحم مي دانست ولي بعدها از آن استفاده ي درماني كرد.

انتقال و انتقال متقابل در روان درماني

انتقال متقابل چيست؟

يعني مراجع نقشي را به درمانگر منتقل كرده است و روانشناس آن را به صورت ناخودآگاه پذيرفته است.

مثلاً مراجع كاري مي‌كند كه روان شناس از او عصباني شود، و روان شناس هم مي‌شود.

كاربرد انتقال متقابل چيست؟ با بررسي آن مي‌توان زواياي بسيار پنهان مراجع را كشف كرد.

روانشناس بايد اينجا به احساس خودش توجه كند،

زماني كه روان درمانگر مثلاً در در جلسه درمان احساس دلتنگي يا ترس مي كند،

بايد فكر كند كه احتمالا مراجع دارد به او فرافكني مي كند و انتقال مي دهد.

اين حالت در روابط خيلي نزديك (خصمانه/دوستانه) رخ مي دهد نه هر رابطه اي.

در اين زمان روان درمانگر بايد احساس مراجع را بررسي كن و بازخوردش را بيازمايد.

اين قسمتي از وجود يك فرد است كه خيلي عميق بوده و فرد در تداعي آزاد يا خواب هايش هم نمي‌گويد،

فقط يك حس است كه به روانشناس منتقل مي كند و به اين راحتي قابل دسترسي نيست.

انتقال و انتقال متقابل در روان درماني

در مدل هاي درماني شناختي، رفتاري ، شناختي-رفتاري رابطه ي مراجع درمانگر را خيلي اساسي مي دانند

ولي هيچكدام آن را عامل تغيير نمي دانند. ولي در مدل روانپويشي اعتقاد بر اين است

كه فقط و فقط ارتباط بين مراجع و درمانگر بدون هيچ مداخله اي كاربرد درماني دارد

و اصلا هدف روانكاوي تفسير انتقال است.

بهتر است روانشناس كاملا غريبه‌ باشد؛ هر چقدر درمانگر مبهم تر باشد

انتقال ساده تر اتفاق مي افتد و مقاومت كمتري صورت مي گيرد.

براي مشاوره آنلاين رايگان با روانشناسان مجرب در روبيكاو در  ارتباط باشيد.

منبع: www.roobikav.com