در نظام آموزش عالي كشور، جايي كه هزاران دانشجوي روانشناسي و علوم تربيتي به زعم خود

در اين رشته ها تحصيل مي كنند، و نه همه ي آن ها بلكه بيشترشان آينده شان را پشت ميز مطبشان مي بينند

كه در حال درمان مراجعانشان هستند.

آن ها معمولا تا مقطع دكتري پيش مي روند، اگر خوش شانس باشند

مي‌توانند مراجعاني را ببينند و تجربه كسب كنند، اگر بد شانس باشند

با آگهي هاي مختلف كارگاه هاي آموزشي كه قرار است به آن ها ياد دهد

چطور مراجع را درمان كنند مواجه مي شوند و وارد كارگاه هايي مي شوند

كه دوباره دروس آكادميك را برايشان تدريس مي كنند و خبري از كسب مهارت و تجربه نيست.

دانشجو با صرف هزينه هاي هنگفت با اميد به اين اينكه ديگر مي تواند

به تنهايي در اتاق مشاوره از پس مراجعانش بر بيايد شروع به قدم گذاشتن در اين بي راهه ها مي كند

و در آخر چيزي كه نصيبش مي شود تجربه اي تلخ از بازار كثيفيست كه اين روز ها اتفاقا خيلي داغ شده اند.

دانشجو باز هم اميدوار است بتواند از استادان دلسوز خود كسب تجربه كند،

اما كدام استاد حاضر است از اعتبارش كم كند و مراجعش را دست دانشجو بدهد؟

اين چرخه همينطور ادامه دارد، دانشجو تا مقطع دكتري ادامه مي دهد،

ميليون ها خرج كارگاه ها مي كند تا شايد چيزي عايدش شود،

ياد نميگيرد و اين بازار كارگاه هاي زرد دانشجو را تا نهايت تشنه نگه مي دارد تا جيبشان مبادا خالي نشود.

نه اينكه بخواهند تشنه هم نگه دارند، كسي چيزي نمي داند تا بخواهد ارايه دهد.

دانشگاه موظف براي دانشجويانش مراجع واقعي بياورد

تا تحت نظر و حمايت استادان دانشگاه ،دانشجو درمان را بياموزد.

اين در حاليست كه معمولا يك روز در هفته يك مراجع ميآيد تا در حضور دانشجويان توسط استاد درمان شود!

نا گفته نماند كه صد در صد دانشجويان نياز دارند، تحت مشاوره باشند،

كه تا از اين طريق هم روان خود را پاكسازي كنند

و هم ياد بگيرند چطور مي توان جلسه ي مشاوره را مديريت نمود.

روبيكاو دانشگاهي آنلاين براي آن دانشجويان روانشناسي و علوم تربيتي مي باشد كه به دنبال درمانگري هستند.

منبع: www.roobikav.com